eΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ
GREEK CENTAURS
ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ
ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ
με
ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ
Tο 1826 στο Παρίσι, o εθνικός ποιητής μας Ανδρέας Κάλβος εκδίδει ένα έργο-κραυγή, τις ωδές του "Λυρικά". Στη τέταρτη ωδή του που ονόμασε "Εις Σάμον" απευθύνεται στην εθνική ειμαρμένη και μιλά για την αξία της Ελευθερίας αλλά και τα μέσα να την κατακτήσεις:
ΕΙΣ ΣΑΜΟΝ
Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι·
θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία.
Αυτή (και ο μύθος κρύπτει
νουν αληθείας) επτέρωσε
τον Ίκαρον· και αν έπεσεν
ο πτερωθείς κ' επνίγη
θαλασσωμένος·
Αφ' υψηλά όμως έπεσε,
και απέθανεν ελεύθερος.-
Αν γένης σφάγιον άτιμον
ενός τυράννου, νόμιζε
φρικτόν τον τάφον.
Εάν φιλοτιμούμεθα
'να την ξαναποκτήσωμεν
μ' ίδρωτα και με αίμα,
καλόν είναι το καύχημα
της αρχαίας δόξης.
Αυτή την υπόδειξη-προτροπή του Ανδρέα Κάλβου υλοποιεί με την ίδρυσή της (2005) η, μοναδική στο είδος της, Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» στην αποστολή της, όχι απλώς να αθλήσει, αλλά να διαπαιδαγωγήσει ψυχικά και πνευματικά νέους Έλληνες απελευθερώνοντάς τους από το τέλμα του λιμνάζοντος θάρρους και της επιπολάζουσας ευψυχίας.
Η Έφιππη Τοξοβολία είναι μια αρχέγονη πολεμική τέχνη και η πρώτη ιστορική εφαρμογή του διαχρονικού δόγματος «Πυρ και Κίνηση». Η καταγωγή της χάνεται στα βάθη των ευρασιατικών αιώνων και στο δικό μας χώρο εξασκείται από τους αρχαίους Θράκες και Κρήτες, ενώ στους νεώτερους χρόνους την αναβιώνουν οι Έλληνες Στρατιώτες της Αναγεννήσεως πολεμώντας γενναία την κραταιά Οθωμανική Αυτοκρατορία! Η επιτυχής άσκηση της Έφιππης Τοξοβολίας συνοψίζει τον ίδιο τον πόλεμο: απαιτεί απόλυτο συντονισμό ακρίβειας και ταχύτητας, αφού ο εφιπποτοξότης απελευθερώνει τη χορδή του τόξου του καλπάζοντας πάνω στη «γυμνή» ράχη ενός αλόγου του οποίου τα τέσσερα πόδια βρίσκονται πάνω από το έδαφος. Γιατί αυτό; Διότι μόνον όταν και τα τέσσερα πόδια του αλόγου αιωρούνται πάνω από το έδαφος δεν παρεμβάλλονται κραδασμοί κατά την άφεση της χορδής και αυτό διαρκεί για έναν χρόνο …«μηδέν»! Η διαχείριση της ισορροπίας του εφιπποτοξότη με το άλογό του να κινείται με ταχύτητα εβδομήντα χιλιομέτρων την ώρα, η διαχείριση του τόξου του και η σταθεροποίηση πάνω σ’ αυτό του βέλους του, η διαχείριση της ακριβούς σκόπευσης και η διαχείριση της σωστής εκτίμησης της αιώρησης και των τεσσάρων ποδιών του αλόγου πάνω από το έδαφος ώστε να απελευθερώσει τη χορδή, είναι οι συνιστώσες αυτής της απαιτητικής πολεμικής τέχνης! Όμως, αυτές οι συνιστώσες αποτελούν και τα οφέλη για τον εφιπποτοξότη ο οποίος εκπαιδεύεται σε ισορροπημένη ακρίβεια και ταχύτητα μέσα από ένα εσωτερικό «μονοπάτι» ψυχοπνευματικής ασκήσεως! Στην προσπάθειά της να εκπαιδεύει σωστά τα μέλη της, η Ομάδα των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» (με δύο, μέχρι στιγμής, παγκόσμια βραβεία) ακολούθησε την διδασκαλία του παγκόσμιου πρωταθλητή Kassai Lajos (του οποίου μαθητής υπήρξε ο ιδρυτής της Ελληνικής Ομάδος, Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης) ενώ, σήμερα, η εκπαίδευσή της υποστηρίζεται (μέσω διαδικτύου) και από ένα Ιαπωνικό μοναστήρι που επί εννέα αιώνες καλλιεργεί την Έφιππη Τοξοβολία.
Οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» μάχονται, όχι για την κατάκτηση αθλητικών «κυπέλλων» αλλά για την διατήρηση της ευψυχίας μιας Κοινωνίας η οποία κατέρρευσε από τη λιποψυχία και τη δειλία που επέλεξε ως κανόνες ζωής ενώ, στη πραγματικότητα, είναι κανόνες θανάτου. Ζουν από κοινού, όπως οι νομάδες πολεμιστές με ισχυρούς εσωτερικούς δεσμούς και χωρίς χρηματικά τιμήματα (στην Oμάδα όλα προσφέρονται δωρεάν) ενώ η επικοινωνία και ο «Κύκλος» δεν αφήνει περιθώρια αντιθέσεων. Μια μικρή ιδανική Κοινωνία «εγγεγραμμένη» στη …ευρύτερη που χρεωκόπησε. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας αυτών των ιδιότυπων πολεμιστών «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ»; Η γενναιότητα ψυχής, το «εύψυχον» που διαμορφώνει η συνάσκηση και η συνεπαγόμενη οξυγόνωση σε συνδυασμό με την ανιδιοτέλεια και την φυσική ευγένεια βίου. Οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» έκαναν πράξη την προτροπή περί «αρετής και τόλμης» του Ανδρέα Κάλβου και πέτυχαν…, οι υπόλοιποι, όμως;
Άλλοι αναπαράγουν τη κομματική μιζέρια… και την …«κοινοβουλευτική αναγκαιότητα». Σαν τα μανιτάρια ξεφυτρώνουν αμέτρητα κομματικά «περίπτερα» υποσχόμενα την εξ ύψους …παρηγορία ημιθανών αψύχων…! Εμείς, απλά, αναβιώνουμε την αρχέγονη ευψυχία των Θρακών, Κρητών και Στρατιωτών της Αναγεννήσεως, Προπατόρων μας, διεκδικώντας τη ψυχοπνευματική ελευθερία που μας ανήκει και που, εθνικώς, επιβεβαιώνει το «Ελεύθερον το εύψυχον!».
Έτσι, …οξυγονωμένοι, υγιείς πάνω στ’ άλογα και με το τόξο-όπλο στο χέρι. Όπως ακριβώς και οι Προπάτορές μας!
ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ: TEXNH KAI TΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
H Θράκη «ενσαρκώνει» μιαν, ακόμη, γεωγραφική αδικία κατά της Ελλάδος με την μεθοδευμένη τριχοτόμησή της υπέρ ξένων εθνοτήτων και κατά του Ελληνισμού! Η άδικη τριχοτόμησή της και η αφαίρεση με την συνθήκη του Νεϊγύ (27-11-1919) και, κατόπιν, με την συνθήκη της Λωζάνης (30-1-1923) των 8/9 του θρακικού εδάφους από την Ελλάδα και η παραχώρησή του στους Βουλγάρους (35.900 τ.χ., ήτοι 4/9 περίπου) και στους Τούρκους (34.615 τ.χ., ήτοι 4/9 παρίπου) ουδόλως ανήρεσε την ελληνικότητά της!
Ο Ηρόδοτος έγραψε για το θρακικό έθνος: «Θρηίσκων δε έθνος μέγιστον εστί μετά γε Ινδούς πάντων ανθρώπων» ( Οι Θράκες είναι ο μεγαλύτερος λαός της γης μετά τους Ινδούς, Ηροδ. V, 3, 1Ιστ. Ε’ 3), ο Παυσανίας : «Θρακών, δε πάντων ουδένες πλείους εισί των ανθρώπων, ότι μη Κελτοί» (Οι Θράκες είναι οι ευαριθμότεροι με μόνους υπερτερούντες τους Κέλτες, Παυσ. Α, 9, 5), ο Διόνυσος Περιηγητής : «Θρηίκες απείρονα γαίαν έχοντες» (Οι Θράκες έχουν απέραντη έκταση γης, Διον. Περ. σ. 323 κεξ’). Έτσι οι αρχαίοι συγγραφείς προσδιορίζουν το αριθμητικό μεγαλείο των Θρακών και της Θράκης. Αλλά ποιοι ήσαν αυτοί οι Θράκες;
Και η «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ» του Κωνσταντίνου Γ. Κουρτίδου (εν Αθήναις 1932), στις 363 σελίδες της, αποδεικνύει την ελληνικότητα της γης του Ορφέως περί της οποίας ουδεμία αμφισβήτηση συγχωρείται! Κι όμως, σήμερα, εξακολουθούν να υπάρχουν Έλληνες, διϊσχυριζόμενοι μάλιστα και πατριωτική αφόρμιση, οι οποίοι αμφισβητούν έμμεσα ή και άμεσα την ελληνικότητα της Θράκης αμφισβητούντες ότι οι Έλληνες κατείχαν και ασκούσαν την πολεμική τέχνη της Έφιππης Τοξοβολίας!
Πλείστοι όσοι συγγραφείς κάνουν λόγο περί της ασκήσεως Έφιππης Τοξοβολίας από τους αρχαίους Θράκες. Εμείς για λόγους προσδιοριστικούς θα επικαλεσθούμε έναν πολύ σύγχρονο, ειδικό, συγγραφέα τον Christopher Webber o οποίος στο έργο του «THE THRACIANS 700BC-AD46» (εκδ. “OSPREY” 2001) αναφέρεται στην περίπτωση (σελ. 35).
Αν η Θράκη παραμένει το βόρειο ορόσημο του Ελληνισμού, η Κρήτη παραμένει το νότιο, επίσης, ορόσημό του! Μια γεωγραφική περιοχή αδιαμφισβήτητης ελληνικότητος την οποία, διαχρονικώς, κάποιοι προσπαθούν, επίσης, να αλλοτριώσουν.
Όπως η ελληνικότατη γη του Ορφέως (Θράκη), έτσι και η ελληνικότατη γη του Κρηταγενούς Διός (Κρήτη), ετέθησαν στο στόχαστρο φαλκιδευτών της Ιστορίας με την αμφισβήτηση της ελληνικότητός τους, παγίδα στην οποία έπεσαν και πέφτουν καλοπροαίρετοι και κακοπροαίρετοι προχειρολόγοι «ερμηνείς» εξ ημεδαπής και αλλοδαπής.
Και στην κρητική γη, ανά τους αιώνες, η Έφιππη Τοξοβολία ήταν γνωστή και ενασκούμενη από τους Κρήτες.
Ο επαίων συγγραφεύς Μιχαήλ Ε. Σκουλήκας στο έργο του «ΟΙ ΚΡΗΤΕΣ ΤΟΞΟΤΕΣ» (Αθήναι, 2000) όχι μόνον τεκμαίρει την ελληνικότητα της Κρήτης και των Κρητών αλλά και μνημονεύει ρητώς την σχέση τους με την Έφιππη Τοξοβολία.
Σε δύο, λοιπόν, περιπτώσεις η Έφιππη Τοξοβολία τεκμαίρεται ιστορικώς ως πολεμική τέχνη και των Ελλήνων. Αλλά δεν είναι μόνον αυτές… Μία τρίτη περίπτωση μαρτυρά ότι η Έφιππη Τοξοβολία ησκείτο από τους Έλληνες μέχρι και την εποχή της Αναγεννήσεως στις τάξεις των «Ελλήνων Στρατιωτών». Την τεκμηρίωση αυτής της τρίτης περιπτώσεως την ολοκλήρωσε ο Ιδρυτής των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» προ πολλών χρόνων (2005) και την δημοσίευσε το 2008 στην περί «Στρατιωτών» σχετική σελίδα του κεντρικού Ιστολογίου της Ομάδος μας.
Έτσι, σε τρεις ιστορικές περιπτώσεις η Έφιππη Τοξοβολία αναδεικνύεται ως πολεμική τέχνη και των Ελλήνων οι οποίοι, ασφαλώς, δεν την εφηύραν όπως δεν εφηύραν και την …πυρίτιδα όμως την άσκησαν με ιδιαίτερη ικανότητα που θα την ζήλευαν πολλοί ξένοι εφιπποτοξοτικοί λαοί, όπως ακριβώς θα ζήλευαν και οι Κινέζοι το …πυροβόλο του Έλληνος Στρατάρχου Παναγιώτη Δαγκλή ο οποίος μπορεί να μην ανεκάλυψε την πυρίτιδα αλλά κατάφερε να βελτιώσει στο έπακρο ένα ορεινό πυροβόλο (75 mm Schneider-Danglis 06/09) όπως ανεγνώρισαν οι τότε κορυφαίοι δυτικοί ειδικοί!
Χωρίς να αναφερθούμε καν στην περίπτωση των Κενταύρων και τον συμβολισμό της που κινείται μακράν του μύθου στο όριο της εφιπποτοξοτικής ιστορικότητος, αρκεί μία ελάχιστη γνώση Ιστορίας και …κοινή λογική ώστε να καταλάβουμε ότι οι Έλληνες τα καταφέραμε εξίσου καλά και στην Έφιππη Τοξοβολία από αρχαιοτάτων χρόνων, ενώ, σήμερα, διαθέτουμε μία από τις παγκοσμίως πολυπληθέστερες και καλύτερα οργανωμένες Ομάδες Έφιππης Τοξοβολίας, τους «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ» την οποία ανεγνώρισαν με ειδικό βραβείο τόσο οι Κορεάτες (2010) όσο και οι Κινέζοι (2012) με ειδικά πρώτα βραβεία, ακριβώς όπως κάποτε ανεγνωρίσθη και το …πυροβόλο του Στρατάρχου Παναγιώτου Δαγκλή! Διότι…
Ο ΥΜΝΟΣ ΤΩΝ «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ»
“Ὦ τρακόσιοι, σηκωθεῖτε
καὶ ξανάλθετε σέ μας•
τὰ παιδιά σας θέλ' ἰδεῖτε
πόσο μοιάζουνε μέ σας.”
Σαν δεις στον ορίζοντα σκόνη,
οπλές αν κροτούν βουερές,
μια ίλη εφίππων ζυγώνει
με τόξα και λόγχες στιλπνές.
Οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» φτάνουν
καλπάζοντας σαν αστραπές,
πυρφόρα τα βέλη ανάβουν
στου Κόσμου τις μύριες καρδιές!
Γενναίων εφίππων οι γόνοι
σημαία πολέμου κρατούν
κανένας εχθρός δε σιμώνει
εκεί που οι οπλές τους πατούν.
Το θάρρος τους κέντρο του στόχου,
τα βέλη τους δέσμες φωτός.
Εχθρός περιρρέοντος ζόφου
του Χείρωνος ο καλπασμός!
Οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» φτάσαν
εν μέσω πολέμου κλαγγής,
φωτιές ένα γύρω ανάψαν
ζεσταίνουν το κέντρο της γης!
Ο διακεκριμένος Κύπριος Συνθέτης της πατριωτικής μουσικής σκηνής, Κωνσταντίνος Στυλιανού ανέκρουσε σε πρώτη επίσημη εκτέλεση τον Ύμνο των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ", κατά την παρουσίαση της δισκογραφικής του δημιουργίας "ΚΑΤΑ ΜΕΤΩΠΟΝ", στις 22 Δεκεμβρίου 2012, στις 21:30 στη Λεμεσό, σε μία ειδική μουσικοπολιτική εκδήλωση ενάντια στην λήθη και στην υποταγή, ενάντια στην τρόικα και στην διζωνική, ενώπιον αδελφών Κυπρίων Πατριωτών. Η βραδυά αυτή έμεινε χαραγμένη στη μνήμη όσων παρευρέθησαν ως μία πρωτόγνωρη μουσική πατριωτική μέθεξη αφού, ποτέ μέχρι τώρα ο πατριωτικός "χώρος" δεν έχει αναδείξει σύγχρονους μουσικούς δημιουργούς.
Οι στίχοι είναι του Ιδρυτή της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" Αριστοτέλους Ηρ. Καλέντζη
Βασική επιδίωξη της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων"
είναι η διεύρυνση της συνειδητότητος των Μελών της.